
De geestelijkheid op het altaar. In het midden bisschop Mar Avraham, naast hem met paarse stola parochiepriester Shamoun Shamoun.
De hal van de kerk staat klaar voor een vrolijk ontbijt. Broodjes, olijven, tomaten, dolma’s, eieren, kaas. Op de tafel van de bisschop, Mar Avraham Yakhounis, zie ik een vaas met bloemen, gekregen van de buren van de kerk. Vandaag was de eerste echte dienst met hun bisschop in het nieuwe gebouw, en dat vierde de Mar Benyaminparochie, de gemeente van Assyrische christenen in Nederland. Nou ja, nieuw: het houten gebouw stond van 1921 tot 1931 aan de Bergweg als Gereformeerde Noorderkerk. Het werd afgebroken en herplaatst aan de Van Reenenweg, daar omgedoopt tot Zuiderkerk, en ging in 1971 over naar de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. Die hief zichzelf een jaar geleden op, en verkocht het gebouw voor een vriendelijke prijs aan een kerk die op zoek was.

Het koor, voor de dienst aan het oefenen op de galerij. Hier zijn de banken al geplaatst, later zullen er ook beneden banken komen.
En zo klinkt er nu Aramees, is het orgel verdwenen en zingt op de orgelgalerij nu het koor. De ‘Assyrische kerk van het Oosten’ is een van de oudste kerken ter wereld. Omdat ze altijd vast hebben gehouden aan het Aramees, zijn ze buiten de stroom van de ons bekende kerken komen te staan. Ze hebben te lijden gehad van Islamitische machthebbers, van de mongolen van Djengis Khan, de kruisvaarders die hen als ketters zagen, van de genocide op Armeniërs en Assyriërs rond 1920, van het brute geweld van Saddam Hoessein en van IS. Vanaf de jaren 1970 zijn velen naar het Westen gevlucht.
Vanaf 2011 kerkten ze ’s middags in de NoorderLichtkerk, aan de Bergweg, in een prettige samenwerking met de protestantse gemeente. Maar het was wel een heel geregel: de kerkzaal moest elke keer flink verbouwd worden. Omdat ze nuchter aan de dienst beginnen zijn ze daarna wel toe aan een goed ontbijt. Kerkgangers uit Veldhoven en Alkmaar, Nieuw-Vennep en Werkendam, Woudenberg en Amersfoort, ze ontmoeten elkaar, en steunen elkaar waar nodig. Wereldwijd telt de kerk 400.000 leden, hun familieleden zitten overal.
Als vreemdeling in de taal voel ik me welkom. Sommige Aramese woorden ken ik ook, Halleluja, Amen. Soms klinkt de herhaling, Maran, maran ata, Heer, kom! Als ik later naar huis fiets zie ik de woorden opnieuw: Maranatha, staat op de geven van het evangelische kerkje op de hoek van de J.P. Heijelaan. We hebben eigenlijk best veel gemeen, mensen van hier en daar, in elk geval: een verlangen naar vrede en verbondenheid. Er zijn veel vormen om daar uiting aan te geven.

Tijdens de mis worden de tafels al klaargezet voor straks.
En die bloemen op tafel? Het bestuur van de Mar Benyaminparochie had de buren laten weten dat ze beginnen, en gemeld dat ze altijd vragen mogen stellen. Mooi dat de uitgestoken hand is aangenomen. De echte opening is pas in februari. De stoelen worden nog door banken vervangen, er moet nog een gordijn komen bij het altaar. Maar de blijdschap van kerkgangers, jong en oud, sprankelde al door de dag heen.

Voor de dienst een foto vanaf het balkon. de houten balken van het dak uit 1921 zijn nog zichtbaar. Verder is er veel veranderd!