Veel kerkgangers proberen in de 40dagentijd te versoberen en juist wat meer aandacht te geven aan anderen, of een extra bijdrage te geven aan een goed doel.

Vandaag besteden wij aandacht aan gevangenenpastoraat. Op de website van Kerk in Actie staat het verhaal van Prisca van der Roest, die gevangenen bezoekt. Zij verbindt dat werk aan haar christelijke geloof en aan de werken van barmhartigheid.

Dat de Heer Jezus Christus mensen vrijmaakt, is de kern van het Evangelie. Er loopt een opmerkelijke parallel tussen ons ‘kerkmensen’ en gedetineerden die, ook als ze hun straf hebben uitgezeten en weer ‘buiten’ zijn, niet per se ook vrij zijn. En ook voor niet-gedetineerden is het fijn om af en toe een luisterend oor te krijgen en te beseffen dat je niet alleen bent. Bijvoorbeeld tijdens de ontmoeting rond de kerkdienst of bij een pastoraal bezoek. Daarom sturen we vandaag ook persoonlijke Paasgroeten aan gedetineerden. Een warm en verbindend gebaar, ook voor jezelf.

Want: je bent niet alleen! Er is alle reden tot hoop op beter, om een vrij mens te worden.

Dit jaar is het 70 jaar geleden dat een grote overstroming plaatsvond in Zeeland, Zuid Holland en Noord Brabant. Meer dan 1800 doden werden betreurd, veel vee kwam om, huizen en boerderijen stortten in en een gigantische oppervlakte met gras- en akkerland verziltte. De watersnoodramp is nu herdacht en de media besteedden er de afgelopen weken veel aandacht aan. Kijk voorbeeld de heel informatieve documentaire ‘Het water komt‘ terug. Of kijk naar de speciale watersnoodjournaals. De ramp van 1953 leidde tot veel, heel veel, leed. Pijnlijke herinneringen en verdriet, waarvoor soms nu pas woorden en verwerking gevonden worden.

Maar de ramp leidde ook tot heel veel hulp, vanuit het hele land en zelfs uit alle delen van de wereld. In de protestantse kerk is daarom de eerste zondag van februari elk jaar ‘Zondag werelddiaconaat’. Een dag waarop aandacht wordt gevraagd voor een situatie waaraan we niet zomaar denken en waaraan wij hulp kunnen bieden.

Daarom gaat het vandaag over Bangladesh. In Bangladesh is het water zowel vriend als vijand. Cyclonen veroorzaken regelmatig overstromingen. Die maken het land zeer vruchtbaar, maar vormen ook een gevaar voor de inwoners. Door klimaatverandering nemen cyclonen in kracht en aantal toe. En de zeespiegelstijging bedreigt de toch al beperkte levensruimte van de Bengali.

Die zijn trouwens best gewend om te leven met het water. De rijstteelt is enorm succesvol, juist door de wisselende waterstanden. Vanzelfsprekend ga je in de natte tijd wat hoger wonen, met je familie op een terp. Maar extremer weer met veel meer cyclonen en zeer zware regenval, sterke bevolkingsgroei én de stijging van de zeespiegel bedreigen de voedselvoorziening en het bestaan in de delta. Aanpassen is nodig en veel mensen doen wat in hun vermogen ligt. De kerk helpt om verandering te leren.

Met steun van Kerk in Actie helpen Bengaalse organisaties de bevolking zo veilig mogelijk te leven in dit waterrijke en vruchtbare land. Bewoners worden getraind in klimaatbestendige landbouw. Bij een ramp wordt noodhulp verleend. Kwetsbare gezinnen krijgen geld voor voedsel, maar ook nieuw landbouwgereedschap en zaden van gewassen die tegen zout water kunnen om hun bestaan weer op te bouwen. Zo probeert Kerk in Actie samen met partners in Bangladesh te voorkomen dat nieuwe overstromingen weer op een ramp uitlopen.

En zo helpen wij mee, met onze aandacht en ons gebed. En als het kan met een gift voor dit doel, leven met het water in Bangladesh.

Hier vind je meer informatie over dit project.